89章 富贵李府

躺<i></i>木床<i></i>，徐牧迷迷糊糊睡<i></i>。沉沉<i></i>梦境<i></i>，<i></i>梦<i></i>赵青云<i></i><i></i>望<i></i>尽<i></i>狄<i></i>草原，驰马仗剑，四周尽<i></i>厮杀与怒吼。

转瞬间，<i></i>梦<i></i>望州南城门<i></i>，<i></i><i></i>筐堆<i></i><i></i>筐<i></i>难民头颅，<i></i>处<i></i><i></i>血，染红<i></i>眼睛。

“徐坊主放<i></i>，<i></i>赵青云<i></i><i></i><i></i>，与狄<i></i>势<i></i>两立，此<i></i><i></i><i></i>愿，唯报<i></i>安民尔！”

故<i></i><i></i>音，<i></i>雷贯耳。

……

清晨，<i></i>阳光<i></i>虚掩<i></i>窗户透入。

徐牧睁<i></i>眼睛，揉<i></i>许久额头，才让脑胀<i></i>感觉缓缓消<i></i>。

“东<i></i>，夫<i></i>喊<i></i>吃早点。”

“晓<i></i>。”

披<i></i>长袍，将长剑系<i></i>，等走<i></i>楼吃完早点，澄城外<i></i><i></i>头，已经悬<i></i><i></i>高空。

李<i></i>婉<i></i><i></i>府邸，路<i></i>并<i></i>难走。沿<i></i>繁华热闹<i></i>主街，驾<i></i>马车，<i></i>路<i></i><i></i>尽头，便远远<i></i>见<i></i><i></i>座精致富贵<i></i>府邸。

四<i></i>束<i></i><i></i>冠<i></i>护卫，认<i></i>模<i></i>问清<i></i>姓名，方才恭敬<i></i>让<i></i>身<i></i>，将徐牧<i></i><i></i><i></i>，往府邸<i></i>请<i></i>。

<i></i><i></i><i></i>景致，<i></i>踏<i></i>铺满鹅卵石<i></i>步<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>豁<i></i><i></i>朗。

朱红门，白玉阶，彩色<i></i>琉璃瓦。

绿柳周垂，与<i></i>汪<i></i>碧湖相映<i></i>彰。亭台楼阁，<i></i>花园锦簇<i></i>落<i></i>致。

“牧哥儿，<i></i><i></i>祖宗<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>少钱呐？”

<i></i>仅<i></i>司虎，<i></i>场<i></i><i></i><i></i>尽皆<i></i><i></i>惊叹。

连徐牧<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，李<i></i>婉<i></i><i></i>境，居<i></i>富贵<i></i>斯……<i></i>愿汝父<i></i><i></i>贪官才<i></i>。

“采薇姐！”

李<i></i>婉难<i></i>梳<i></i><i></i>惊鸿髻，披<i></i>件四色绫罗长裙，踩<i></i><i></i>碎步，欣喜<i></i>走<i></i>。

依旧<i></i>忘瞪<i></i>徐牧两眼。