169章 望州狼烟

口<i></i>随<i></i>声声怒吼，越<i></i>越<i></i>。

待<i></i><i></i><i></i>二三步<i></i>距离，<i></i>城外<i></i><i></i>，包括司虎<i></i>内，尽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>副惨状。

十几<i></i>青龙营<i></i><i></i>汉，被狄<i></i>砍<i></i>浑身<i></i>血，依<i></i>双<i></i>紧紧抱住门沿，怒吼<i></i>推<i></i>。

“杀！”封秋虎目迸泪，率先抬刀冲<i></i>。

司虎抱<i></i>劈马刀，紧随其<i></i>。

二千<i></i>步弓<i></i>，气陷<i></i><i></i><i></i>被点燃，卯足<i></i>力气，脚步踏<i></i>湿泥，便朝<i></i>铁门边<i></i>狄<i></i>抡斩。

司虎松<i></i>劈马刀，倒拖<i></i><i></i>，刀刃剐<i></i>青石，迸<i></i>跳<i></i><i></i>火星。

乓！

<i></i>头<i></i>两<i></i>狄<i></i>，瞬间被司虎拦腰斩断，切<i></i>四截，鼓<i></i>眼睛栽倒<i></i>血泊<i></i>。

城头<i></i>，徐牧喘<i></i><i></i>气，四顾<i></i>周围。<i></i><i></i>两千<i></i><i></i>狄<i></i>守军，已经被杀<i></i>七七八八。

余<i></i><i></i>，<i></i>纷纷取<i></i>马，<i></i>北城门仓皇遁逃。

“封秋，带<i></i><i></i>马车驶入城<i></i>。”

“余<i></i><i></i><i></i>，继续剿杀狄狗！”

尘埃落定，徐牧并未<i></i>太<i></i><i></i>惊喜，虽<i></i><i></i>几乎攻<i></i><i></i>望州，<i></i><i></i><i></i><i></i>损失，<i></i>极<i></i><i></i>怖。

<i></i>场拼杀，殉<i></i>者，至少<i></i>五六百<i></i>，其<i></i><i></i>，甚至<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>伤口，<i></i><i></i>十处。

待封秋<i></i>城外<i></i>马车，重新驶入城<i></i><i></i><i></i>候，两扇南城<i></i>铁门，再度“轰隆隆”关<i></i>。

喀嚓。

田松提<i></i>刀，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>求饶<i></i>狄<i></i>，割断<i></i>脖<i></i>，随即整<i></i><i></i>半跪<i></i><i></i>，仰望<i></i>北城门<i></i>方向，<i></i><i></i>痛哭涕流。

徐牧沉默走<i></i>，将田松扶<i></i><i></i><i></i>。<i></i>很<i></i>理解，田松<i></i>何<i></i><i></i>此失态。

<i></i>初老官差赴死<i></i>北城门，<i></i>田松畏死离<i></i>望州，<i></i><i></i>轮，更像<i></i><i></i>场救赎。

“田兄，<i></i>等打<i></i>望州<i></i>！”

“列位！<i></i>等打<i></i>望州<i></i>！”

重伤<i></i>陈<i></i>桥瘫坐<i></i><i></i>，跟<i></i>放声<i></i>笑。断<i></i><i></i>臂<i></i>陈盛，照<i></i>杵<i></i>长刀，挺直<i></i>胸膛。司虎<i></i>弓狗坐<i></i><i></i><i></i>，各<i></i><i></i><i></i><i></i>畅快<i></i>憨笑。

推荐：【】《【】《《