197章 白两爹?

?雪夜<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>终<i></i>赶回马蹄湖。

让莲嫂备<i></i><i></i>房间，徐牧背<i></i><i></i>诸葛范，匆忙入<i></i>屋。随即门板<i></i>遮，满世界<i></i>风雪，被挡<i></i><i></i>门外。

“先<i></i><i></i><i></i>与<i></i><i></i>笑。”诸葛范<i></i><i></i>喋喋<i></i>休，“<i></i><i></i>轮，<i></i>莫<i></i>冲<i></i>。”

“再者，<i></i><i></i><i></i>庄<i></i>，别<i></i>欺<i></i>怎<i></i>办？官<i></i><i></i>抓<i></i>，<i></i>怎<i></i>办？”

“<i></i><i></i>纪<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>师终身<i></i>父，换句话<i></i>，<i></i>便<i></i><i></i>老<i></i>。老<i></i><i></i>话，<i></i>该听<i></i>。”

徐牧听<i></i><i></i>语，“<i></i>伏杀北狄使臣<i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>老<i></i>，<i></i>连累满门抄斩？”

诸葛范顿<i></i>顿，鼓<i></i>眼睛，气<i></i><i></i>句话<i></i><i></i><i></i><i></i>。

“早<i></i>睡<i></i>，明<i></i><i></i>让<i></i><i></i>请<i></i>夫……<i></i><i></i>，<i></i>伏杀<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>副<i></i>胆<i></i>模<i></i>，<i></i>遮麻<i></i>，被<i></i>认<i></i><i></i><i></i>麻烦。”

“老<i></i>原本<i></i><i></i>死志，若非<i></i><i></i><i></i>留<i></i>命，<i></i>杀<i></i><i></i>叛徒。”

“叛徒<i></i>谁？”

诸葛范顿<i></i>顿，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。

徐牧<i></i>懒<i></i>问<i></i>，嘱咐<i></i>几句，便走<i></i><i></i>屋<i></i>，叮嘱<i></i>外巡夜<i></i>陆劳，夜<i></i><i></i>注<i></i><i></i><i></i>。

“东<i></i>，<i></i>否<i></i>截杀北狄使臣？”早<i></i>外头，等<i></i>急<i></i><i></i>耐<i></i>卫丰，匆匆拉<i></i><i></i>陈<i></i>桥，皆<i></i><i></i>副期待<i></i>神色。

“入屋<i></i>。”徐牧凝<i></i>脸色。<i></i><i></i><i></i><i></i>杀<i></i>，<i></i><i></i>等<i></i><i></i><i></i>，务必<i></i><i></i><i></i>筹谋<i></i>番。

“卫丰，取<i></i>图<i></i>。”

铺<i></i><i></i>图，三<i></i>借<i></i>微弱<i></i>油灯，认认真真<i></i><i></i><i></i>。

“东<i></i>，<i></i><i></i><i></i>长阳，<i></i>路<i></i><i></i>官<i></i>，恐怕<i></i><i></i>狗官军沿途护送。”