202章 沾血枯柳枝

?“张头领，该<i></i><i></i>，<i></i>并<i></i>隐瞒。”呼延车艰难喘<i></i><i></i>气，“<i></i>放<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>定<i></i>送<i></i><i></i>笔巨财，权<i></i><i></i>买命钱。”

“<i></i><i></i>，<i></i>张<i></i>彪<i></i>言九鼎。”徐牧皱<i></i>眉头，<i></i>沉思<i></i>李破山<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。

许久，<i></i>抬头望<i></i>眼<i></i>空，才缓缓抽<i></i><i></i>长剑。

“<i></i>原<i></i>，<i></i>言<i></i><i></i>信！”呼延车浑身颤抖。

“张<i></i>彪答应<i></i>，<i></i><i></i>徐牧<i></i>答应。”

徐牧冷冷吐<i></i><i></i>句，长剑<i></i>刺，直接刺烂<i></i>呼延车<i></i>胸膛。

呼延车鼓<i></i>眼睛，分明<i></i>死<i></i>瞑目，<i></i>口<i></i>口<i></i>鲜血，<i></i>断淌<i></i>雪<i></i><i></i>。

<i></i>旁<i></i>陈<i></i>桥<i></i>司虎两<i></i>，并<i></i>任何<i></i><i></i>，直接将呼延车<i></i>尸体，绑缚<i></i>马背<i></i>。

按<i></i>徐牧<i></i><i></i>思，<i></i>具尸体，<i></i><i></i><i></i>吊<i></i>长阳城<i></i>示众<i></i>。

“回汤江。”

风雪<i></i><i></i>，三骑<i></i>影循<i></i>汤江城<i></i>位置，迅速往<i></i>急奔。

……

汤江城。

飘飘洒洒<i></i>鹅毛<i></i>雪<i></i><i></i>，卢<i></i>钟整<i></i>冻<i></i>瑟瑟<i></i>抖。<i></i>即便<i></i>此，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>回<i></i>。

<i></i>该死<i></i>破落户，<i></i>敢<i></i>汤江城撂脸<i></i><i></i>，莫非<i></i><i></i>认输<i></i><i></i>。

“三叔，再加件裘袍。”

“<i></i>钟啊……<i></i><i></i>加三件<i></i>。”

卢<i></i>钟<i></i>满<i></i>瞪<i></i><i></i>眼，惊<i></i>卢元急忙招<i></i>，让<i></i><i></i>取<i></i><i></i><i></i>件裘袍。

“<i></i><i></i>喝<i></i>两<i></i><i></i>，怎<i></i><i></i><i></i>喝死。”

“听<i></i>，<i></i>破落户<i></i><i></i><i></i>花娘<i></i>。<i></i><i></i>花娘，<i></i>喝<i></i>甚<i></i>花酒？”

“早讲<i></i><i></i>，<i></i><i></i>耀武扬威<i></i>。”

卢<i></i>钟皱眉垂头，差点忍<i></i>住带<i></i>冲<i></i>清馆，推门<i></i><i></i><i></i><i></i>破落户<i></i>东<i></i>，<i></i>否真<i></i>内厢<i></i>。

“卢公<i></i>，<i></i><i></i><i></i>八次<i></i>，<i></i>东<i></i>请<i></i><i></i>楼。<i></i><i></i>，路<i></i>街路<i></i>，<i></i>请折<i></i>支枯柳条。”楼台<i></i>，周遵<i></i><i></i>走<i></i>两步，笑<i></i><i></i>口。

“闭<i></i><i></i>狗嘴！”

卢<i></i>钟昂<i></i>头，将<i></i><i></i><i></i>茶杯往<i></i>掷<i></i>。