231章 授

?待徐牧<i></i>亭<i></i><i></i>走<i></i>，目瞪口呆<i></i>李硕墨，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>，被李<i></i><i></i>眼神<i></i>瞪，便怏怏退<i></i>回<i></i>。

“<i></i>婿，<i></i><i></i>听<i></i><i></i><i></i>侠儿<i></i><i></i>句诗文。”

“江山雾笼烟雨摇，十<i></i><i></i>剑斩皇朝。”

李<i></i><i></i>捋<i></i><i></i>白<i></i>长须，“<i></i>侯爷与<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>侠儿<i></i><i></i><i></i>怜<i></i>，<i></i>公<i></i>私，<i></i><i></i>济世<i></i><i></i>。”

“<i></i>世<i></i>，<i></i>即便揉疼<i></i>眼睛，<i></i>辨<i></i><i></i>黑白。<i></i><i></i><i></i>明堂粉饰太平，便<i></i><i></i><i></i><i></i>黑暗<i></i>持正<i></i>阿。”

“莫<i></i>，<i></i>伤<i></i><i></i><i></i>眼。<i></i><i></i>需记<i></i>，<i></i>民者，即<i></i><i></i><i></i>间<i></i><i></i><i></i>义。”

“徐牧受教。”将<i></i>平举，徐牧躬身长揖。

“恐<i></i>牵连，明<i></i><i></i>入<i></i>趟长阳司坊，便<i></i>婉婉与<i></i>私奔，被<i></i>逐<i></i><i></i>李府。”

“<i></i>义<i></i><i></i>，<i></i><i></i>步踏<i></i><i></i>，<i></i>愿山河万<i></i><i></i>故色。”

徐牧缓缓闭<i></i>眼睛。

“婉婉，<i></i><i></i><i></i><i></i>。”随<i></i>李<i></i><i></i><i></i>声音，原本躲<i></i><i></i>边偷<i></i><i></i>李<i></i>婉，<i></i>微微涨红<i></i>脸，难<i></i>淑<i></i><i></i><i></i>回，踩<i></i><i></i>碎步走<i></i>。

“等<i></i><i></i>，<i></i>便回房收拾，跟<i></i>徐牧回马蹄湖。”

“祖、祖爷，<i></i><i></i><i></i>嫁<i></i>？”

“嫁<i></i>。”李<i></i><i></i>语气慈祥，“<i></i><i></i>李府，<i></i>便<i></i><i></i>官<i></i><i></i>姐<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>气<i></i><i></i>。”

“<i></i><i></i><i></i>婿，<i></i><i></i><i></i>插头钗？”

徐牧抽<i></i>抽嘴巴，今<i></i><i></i><i></i>谈<i></i>儿<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>快，<i></i><i></i>儿<i></i><i></i>哪<i></i>找头钗。

犹豫<i></i><i></i>，索性伸<i></i><i></i>，<i></i>旁折<i></i><i></i>枝雪梅，走<i></i>两步，插<i></i><i></i>李<i></i>婉<i></i>髻<i></i>。

原先<i></i><i></i><i></i>，<i></i>碗姑娘<i></i><i></i>气，哪<i></i><i></i><i></i>，<i></i>喜<i></i><i></i>禁<i></i>神色，<i></i>少带<i></i><i></i><i></i>逞。

李<i></i><i></i>抬<i></i>，便赏<i></i>徐牧<i></i><i></i>爆栗。

徐牧<i></i><i></i><i></i>语，<i></i>才喝<i></i>几碗酒，连聘礼<i></i><i></i><i></i>，便直接领<i></i>姑娘走<i></i>。

“回吧，马蹄湖路<i></i><i></i><i></i>远。<i></i>婿，记<i></i>藏<i></i><i></i>给<i></i><i></i>东西。”