280章 北狄智士

?黄沙<i></i><i></i>，处处<i></i>萧杀<i></i>景色。

奔袭回<i></i>河州，赵青云<i></i><i></i><i></i>路往内城<i></i><i></i>难民，莫名<i></i><i></i>阵火<i></i>。<i></i>岂非<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>百姓，<i></i><i></i>愿<i></i>相信<i></i><i></i>守住河州。

“闭城！再<i></i>违令<i></i>城者，立斩！”

扬<i></i>马鞭，将几<i></i>嚎啕<i></i>难民抽烂<i></i>脸，赵青云<i></i>脸色，才变<i></i>稍稍缓<i></i><i></i><i></i>。

<i></i>知<i></i>什<i></i><i></i>候<i></i>，<i></i>越<i></i>越享受<i></i><i></i>状态。高高<i></i><i></i><i></i>，<i></i>做什<i></i>，<i></i>便做什<i></i>。

“<i></i>东<i></i>傻<i></i><i></i>，<i></i><i></i>候<i></i>该入边关<i></i>。”

停<i></i>马，赵青云皱眉往营帐<i></i>走。却<i></i>未走入，便<i></i><i></i>黄<i></i>春已经微笑<i></i>站<i></i><i></i>帐<i></i>。

“恭喜赵将军凯旋回营。”

<i></i><i></i>句话，<i></i>疑<i></i>抽脸<i></i>。

“黄<i></i>春，莫<i></i>忘<i></i>，<i></i><i></i>位北狄<i></i>忠犬，<i></i><i></i><i></i><i></i>纪<i></i>军营<i></i>。”

“<i></i>敢忘。”

黄<i></i>春耐<i></i><i></i><i></i>笑。

“听<i></i>，<i></i><i></i>次<i></i>位<i></i>纪<i></i>东<i></i>入<i></i>边关，赵将军处境<i></i>妙啊。”

“<i></i><i></i>识<i></i><i></i>？”

“识<i></i>。二千<i></i>守望州<i></i><i></i>汉，素<i></i>耳闻。”

赵青云脸色闷闷。

“若<i></i><i></i>东<i></i><i></i>话，<i></i>问问<i></i><i></i><i></i><i></i>汗，愿<i></i>愿<i></i>让<i></i>王位，或许<i></i>拉拢<i></i><i></i>。”

黄<i></i>春依<i></i>平静，“赵将军，<i></i><i></i>未<i></i><i></i>拉拢<i></i>位<i></i>东<i></i>，<i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

<i></i><i></i>句，莫名<i></i>让赵青云<i></i>口<i></i>舒服。仿佛<i></i><i></i>，<i></i>像<i></i>走狗，像<i></i><i></i>投降<i></i>，<i></i><i></i><i></i>才拉拢<i></i>。

“<i></i>东<i></i>入<i></i>边关，定<i></i><i></i><i></i><i></i>救望州<i></i>。<i></i><i></i><i></i>望州，沿途便<i></i><i></i>河州。”