380章 诛杀白甲

<i></i>仅<i></i>蜀南，<i></i>头加入<i></i>新军，更<i></i>残忍<i></i>印证<i></i><i></i>切。

“列位袍泽，举<i></i><i></i><i></i><i></i>武器！”

“愿长刀<i></i>向，<i></i>蜀<i></i>十三郡<i></i>片百姓安<i></i>！”

“蜀南王窦通，敬拜列位，与<i></i><i></i><i></i>。”

“<i></i><i></i>！”

“<i></i>方二万<i></i>白甲军，便<i></i><i></i>等<i></i>拦路虎。若<i></i><i></i>死，黄泉路<i></i>，共饮<i></i>杯断头酒。”

“<i></i>军！”

“<i></i>军——”

三万<i></i><i></i>军，<i></i>片怒吼连<i></i>，跟<i></i>窦通<i></i><i></i>，<i></i>始急步往<i></i>。

<i></i>空<i></i>雨水，远远<i></i><i></i>将息。

<i></i>军路<i></i>，骑<i></i>白马<i></i>白任，<i></i><i></i>皱眉<i></i><i></i>。<i></i>连连<i></i>落雨，让<i></i><i></i>白衣战甲，<i></i>变<i></i><i></i><i></i>脏兮<i></i>。

打仗归打仗，<i></i>身<i></i>蜀<i></i>四名将<i></i><i></i>，<i></i>何<i></i>却<i></i>风头。

“<i></i>父白凛曾<i></i><i></i><i></i>，<i></i>将者，<i></i><i></i><i></i>番威仪。”白任叹息<i></i>声，“若打<i></i>胜仗，<i></i><i></i>身湿漉脏兮，<i></i>何<i></i>向<i></i>公讨彩。”

“白将军，<i></i>方<i></i><i></i>二十<i></i>，<i></i><i></i>敌军。”<i></i>骑裨将急急拍马<i></i>回，脸色带<i></i>凝重。

“徐<i></i>军？”

“<i></i>识<i></i>蜀南王窦通，应<i></i><i></i><i></i>本部<i></i>蜀南军。”

“蜀南军？<i></i>帮泥腿<i></i>？<i></i>少<i></i>？”

“末将<i></i><i></i>远观目测，<i></i><i></i>二三万。”

白任嘴巴翘<i></i>。

“白将军，<i></i><i></i>轻敌啊。”