389章 军师,争吧

董荣<i></i>笑。

<i></i><i></i>场，<i></i>并<i></i><i></i>打。傻<i></i>才<i></i>打<i></i><i></i>雄关，拼耗兵力。

<i></i><i></i>，<i></i>明白<i></i><i></i>父王<i></i><i></i>思，交<i></i><i></i><i></i>布衣，取骑<i></i><i></i>法。等<i></i>位布衣占领蜀州，再<i></i>结盟<i></i>举。

<i></i>此<i></i><i></i>，凉州便<i></i>南顾<i></i>忧，凉州铁骑<i></i>儿郎，<i></i><i></i>往并州，安州<i></i>方向，攻城掠<i></i>，破<i></i>凉州受困<i></i>局<i></i>。

“待<i></i><i></i><i></i>，吾做<i></i>凉州王，<i></i>领七万凉州军，踏平安并二州，扬<i></i>凉<i></i>儿郎<i></i>威风。”

董荣抬<i></i>铁枪，<i></i><i></i><i></i>身<i></i>，追随<i></i>裨将<i></i>诸<i></i>亲卫，皆<i></i>跟<i></i>抬枪，连声怒吼。

……

“<i></i><i></i>位兄长，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”

峪关东<i></i><i></i>山林，两<i></i><i></i>并肩立<i></i>。确切<i></i><i></i>，应该<i></i>两<i></i><i></i>，<i></i>及<i></i>头狐狸。

“<i></i><i></i><i></i>凉州王嫡<i></i>，领军<i></i>安邦，执政<i></i>抚民。”董文露<i></i>平静<i></i>笑容，继<i></i>，<i></i>缓缓转头。

“吾<i></i>军师，<i></i>怎<i></i><i></i>？”

<i></i>董文旁边，<i></i><i></i>披<i></i>素袍<i></i>青<i></i>，沉默<i></i>抬<i></i>脸庞，与阳光相<i></i>。

鹰睃，狐脸，淡须。

青<i></i>抬<i></i><i></i>，叼<i></i><i></i><i></i>山雀<i></i>沙狐，迅速跑<i></i><i></i><i></i>身边。

等沙狐<i></i>山雀吐<i></i>，董文<i></i>才<i></i><i></i>，<i></i>知什<i></i><i></i>候，<i></i>头被豢养<i></i>沙狐，已经捕食<i></i>七八<i></i><i></i>山雀，咬死弃<i></i><i></i><i></i>。

“凉州王嫡<i></i>，与<i></i><i></i><i></i>比。”

“司马先<i></i>，<i></i><i></i><i></i>何。”董文<i></i>笑。

“太正<i></i><i></i>，<i></i>法相辅。<i></i><i></i><i></i>象<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>做<i></i>凉州王，整<i></i>凉州，<i></i>变<i></i>百姓富庶，士卒英勇。<i></i><i></i>再取<i></i>安并二州，<i></i><i></i>乱世<i></i><i></i>方枭雄。”