413章 慈掌兵

三路抹<i></i>毒<i></i>辎重，率先<i></i>山。<i></i>功<i></i><i></i>，四万<i></i><i></i><i></i>军，便算安稳<i></i>虞<i></i>踏入南林山脉。

驼谷峰<i></i>入山<i></i>路，狭长<i></i>崎岖。

冷风<i></i><i></i>，<i></i><i></i>裨将与千<i></i><i></i>蜀卒，各<i></i>仰头喝<i></i>碗辣汤<i></i><i></i>，才缚紧<i></i>厚甲，推<i></i>浩荡<i></i>辎重，往<i></i><i></i><i></i>。

骑<i></i>马<i></i>，徐牧<i></i><i></i>沉默。

“伯烈，若虎蛮<i></i><i></i>计，<i></i><i></i>何？”

抱<i></i><i></i>张褥毯，东方敬静静<i></i>口，“冬<i></i>渐深，林<i></i><i></i>走兽，若遇辎重，虎蛮<i></i>定<i></i><i></i>抢<i></i>。再者，辎重<i></i><i></i>，<i></i>命<i></i><i></i>涂抹<i></i>，乃<i></i>慢性<i></i>毒，至少<i></i><i></i><i></i>辰左右，才<i></i><i></i><i></i>。”

“莫<i></i><i></i><i></i>句古话，鸟<i></i>食亡。<i></i><i></i>，亦<i></i><i></i>此。”

“主公且放<i></i>。”

徐牧点头。若<i></i>强<i></i>入山，<i></i><i></i><i></i>，定<i></i><i></i>遭<i></i>虎蛮<i></i><i></i><i></i>头痛击。

<i></i><i></i><i></i>四万<i></i>军，<i></i>始放缓速度，直至先头<i></i>三路辎重，车轱辘<i></i>声音，渐<i></i>渐远。

“主公，再往<i></i><i></i>，便<i></i><i></i>虎蛮<i></i><i></i>巡哨范围。”<i></i>文凝<i></i>声音，骑马走近。

“辎重队<i></i>千<i></i>士卒，巡哨<i></i>虎蛮<i></i>，定<i></i><i></i>回<i></i>通报，<i></i>军<i></i><i></i>，辎重队<i></i>退。”

东方敬皱住眉头，坐<i></i>滑竿<i></i>，嘴<i></i>声音喃喃。

“虎蛮<i></i>善军阵，<i></i>散乱<i></i>型抛弓<i></i>射，箭雨稀乱，<i></i><i></i>林木<i></i>挡，弩器<i></i>类，该<i></i><i></i>乘<i></i>破敌良器。”

近弩远弓，并非<i></i><i></i><i></i>理。

徐牧<i></i>语<i></i><i></i>，<i></i><i></i>马，将<i></i><i></i>滑落<i></i>褥毯，重新遮<i></i>东方敬<i></i>身<i></i>。

东方敬仰<i></i>脸，脸庞<i></i><i></i><i></i>容。

“主公莫急，再<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>消息<i></i>。”

“伯烈<i></i>计，堪比五谋。”

“若哪<i></i><i></i>，<i></i><i></i>将<i></i>并<i></i><i></i><i></i><i></i>六谋，<i></i>光耀<i></i>楣<i></i>。”

徐牧笑<i></i>笑，“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”

推荐：【《