442章 古霸王

?近二百<i></i>外<i></i>壶州，山坳<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，卷<i></i>阵阵尘烟。

常威满脸怒火，带<i></i>本部<i></i>两万虎威营，<i></i>管<i></i>顾<i></i>往<i></i>加速<i></i>军。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>世<i></i><i></i>将军，<i></i>冷<i></i>热<i></i><i></i>口。

“虎威将军<i></i>懂兵法，若<i></i>此<i></i>急赶，<i></i>军<i></i><i></i>折风城，<i></i><i></i><i></i>支疲兵——”

常威干脆利落<i></i>扬<i></i>，<i></i>巴掌将<i></i>位世<i></i><i></i>将军，扇<i></i>坠马惨叫。

<i></i><i></i><i></i>懂太<i></i>打仗<i></i><i></i>理，<i></i><i></i>明白，被困<i></i>折风城<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>少爷，<i></i><i></i><i></i>命，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>重<i></i><i></i>东西。

“虎威营，给老<i></i>救主！”常威策马狂奔，横<i></i>梨花枪，红<i></i>眼往<i></i>冲<i></i>。

……

“渝州黑甲，挺直脊梁！”

“莫敢忘，<i></i>等乃<i></i><i></i>凡<i></i>军！”

“迎战！”

城外漫<i></i><i></i>飞矢，随<i></i><i></i>阵阵<i></i>松弦<i></i>声，噔噔噔，呼啸<i></i>抛落<i></i>城头<i></i><i></i>。

三<i></i>城门<i></i><i></i>城，此<i></i>被围<i></i>水泄<i></i>通。四<i></i>八方，<i></i><i></i>攻城车<i></i>轱辘声<i></i>滚<i></i>。

“投石！”

轰，轰轰。

<i></i>降巨石，伴随<i></i>呼啸<i></i>飞矢，将<i></i><i></i><i></i><i></i>渝州守军，抹杀<i></i><i></i>场。

“降，降，降！”

数十<i></i>河北军<i></i>军阵，<i></i>始扛<i></i>城梯步步紧逼，<i></i><i></i>漫<i></i><i></i>叫嚣。

常四郎<i></i><i></i>表<i></i>，唯<i></i><i></i>双眼睛，冷冷四顾<i></i>。

<i></i><i></i><i></i>，<i></i>转<i></i>身，往城<i></i>走<i></i>。

“主公欲<i></i>何<i></i>！”

“八百骑<i></i>马，随<i></i><i></i>城！”

<i></i><i></i><i></i>八百余骑亲卫，<i></i><i></i><i></i><i></i>表<i></i>，<i></i>遵<i></i>命令，便跟<i></i>驱马<i></i>阵。

城外，漫<i></i><i></i>怒吼，<i></i><i></i>耳畔回响。取马<i></i>阵<i></i>八百余<i></i>，并<i></i>任何慌乱。